Bu akşam yılbaşı…
Her sene bıkmadan usanmadan gelecek yılın bir öncekinden daha mükemmel olacağı ümidiyle yeni yıla neşe içinde girme hazırlıkları yapıyoruz.
Adetten olduğu üzere fırında tavuk yapılacak. Aynı fırın, aynı tavuk ancak yılbaşı diye midir bilmem daha bir değişik gelecek bize.
Babaannem sigara böreklerini sardı bile…Annemle bütün gün çarşı pazar gezdiler.. Kuruyemiş, meyve, gazoz.. Tombalayı babam getirecek.
Özel kese bile dikti babaannem tombala için. Babam taşları iyice çalkalayacak çekerken…
Evde bir heyecan. Yeni gireceğimiz yılı pamuk ile yazdık cama. Perdeyi açık bıraktık kardeşimle. Pamuktan cama yaptığımız kardan adamı izlemek için..
Kocaman dev masamızın ek bölümü de açılacak…Kuş üzümlü sarma olmazsa olmazımız..Halamlar mı, dayımlar mı gelecek.? Acaba bize ne hediye getirecekler?
Çünkü yeni yıl neşe demekti. Umutlu bir gelecek için biten yılın ardından hayaller kurmak demekti. En çok da çocuk gülüşleri demekti. O gün giyeceklerini, yiyeceklerini, alacakları hediyeleri bekleyen çocukların sabırsız merakı demekti.
Elbette yılbaşı demek lezzetli yemeklerle, hindiyle, hindi olmuyorsa kocaman kızarmış tavuklarla, mezelerle, tatlılarla dolu bir sofra demekti. Ama en önemlisi etrafında toplanılan masalar, kahkahalar demekti.
Renkli şapkalardı yılbaşı.. Dedemin kafasına takınca ne gülerdim.. O da bişey demez neşeyle düdüğünü öttürürdü.
O mandalinalar soyulacak ve kabukları sobanın üstüne dizilecek çıtır çıtır yanarken kokusu içimize çekilecekti. Yılbaşı rengidir kırmızı, yeni yıla girmeden adettendi kırımızı don giymek. Hem giyer hem de suç işlemiş gibi kikirderdik.
Bir kanalımız vardı. Nasıl sığdırırdık en sevdiğimiz sanatçıları o küçücük, siyah beyaz televizyona.
Birazdan Esra ikili koltuğun arkasına saklanacak. Tam 12’ de Nesrin Topkapı ile birlikte çıkacak koltuğun arkasından…
Mutlu yıllar.