İhmalden….

Fidan ekmediğimiz kadar insan koyar olduk toprağa!

Ellerinde çiçekler olması gerekirken çocukların,

Mezarlarına eker olduk…

“İhmalden” yazıyordu gazeteler,

Kan kokan satırlarında!..

Neden?..

Doksan yaşında ölene sevinir olduk,

Mutlu yaşayıp yaşamadığına bakmadan.

Defalarca ölüyorum!

Gâh toprak altında kalıyorum,

Gâh toprağın üzerinde cayır cayır yanıyorum

Nimet olması gereken yağmurda sele kapılıp ölüyorum,

Neden?

Ceset torbaları sıradan oldu!

Sanırsın ki çöp torbası…

Rayban gözlüklüler gelmiş cenazeme.

Hepsinde bir an bitse de gitsek telaşı

İhmalden öldü yazmazlar ölüm kağıdıma,

Kim bilebilir ki belki de bir ihmalden geldik dünyaya

Kabahati kabahatinden büyük kabahatler,

Kanuna göre konuşamam, susmam gerek.

Susarım!

Tıpkı olan biten her şeye sustuğum gibi

Konuşamam!

Ölürsem beni kim yıkayacaktan geçtim,

Ölünce hakkımı kim arayacak?

Yoksa sadece ölmüş mü olacağım ihmalden?..

İLGİLİ YAZILAR
- Advertisment -

Son Yazılar

Çayı demledim

Sevgi ile Kalın

O benim o ben

Aklına Geldim mi?..

Maneviyat Kavramı

Buzdan bir kalp…

İlgili Yazılar

Çayı demledim

Sevgi ile Kalın

O benim o ben

Aklına Geldim mi?..

Maneviyat Kavramı

Buzdan bir kalp…