Son gidişin kekremsi bir tat bıraktı ruhumda.
Dilime bir şarkı doluyorum.
Eksik ziyade küfür tadında.
Bazen aramak geçiyor içimden,
Saçma sapan bir sebepten vazgeçiyorum…
“ne güzel sevdin be” deyip, övünüyorum kendimle.
Sonra “değmezmiş” deyip yeriyorum gıyabında.
Hiçte öyle somurtma!
Gözünün içine baka baka kusuyorum içimi,
Karşımda duran fotoğrafına…
Öyle davetkar sofralar kuruyorum ki görme.
En çokta sevmediğin yemekleri yapıyorum,
Seni unutmak adına.
İlk defa meyhanede sabahladım,
İki katı hesap ödedim, “oh sefam olsun” diyerek başlayan geceye…
Benim suçum değildi. İki kadeh içip kalkacaktım aslında.
Hesabın yarısı kemancının,
O şarkıyı çalmayacaktı…