İnsan Biten Bir şeymiş

Ne uzaklar görmüş bu gözler

Hem de yerinden hiç kımıldamadan

Ne köprüler aşmışım

Hiç ayak basmadan

Dergâh dergâh gezmişim

Büyük dersler almışım

Derviş bile görmeden

Derbeder bir seyyah gibi

Ne aradığını bilmeden

Dolanmışım dünyayı bilmem kaç kere

Yorgunluğuma anlam yükleyerek

Gözlüğümün arkasından bakınca etrafa

Durulmuşum dedim kendime

Bir cam kenarı koltuğa yığılıp

Vayy be dedim geçmişe vay be

Kırk tas su ile yıkadım

Masum bile olsa günahları

İnsan biten bir şeymiş anladım

Barış imzalamalı, vedalaşmalı

Kalan zamana mektup yazdım

Kapı koluyla selamlaştık

Pencereye tatlı bir öpücük kondurup

Kendime saygılı bir günaydın

Yol nereye ben oraya diye

Sözleştik

Yolun nerede biteceğini bilmeden

İnsan biten bir şeymiş

Yavaşlamak gerek bazen

Tadını bilerek değil de

Tadına vararak yaşamak

Geri kalan zamanı

Daha çok var gibi

Bugün son gibi

Çok görmüş gözlerini

Yorgun dizlerinde uyutarak

%%%%%%%%%%%%%

Git

Hatayı kusuru bende arama

Yaralama artık yeter

Ne kadar aklı başında olsam da

Çocuk kalbimle sevdim seni

O çocuk küstü bana şimdi

Ben git diyemiyorum

Sen de kalamıyorsun artık

Ama sen yine de git

Gözlerim her kaldırımda seni arıyor

Görürüm diye ödüm kopuyor

Karşıma çık şu köşeden diye

Dualar ediyor dilim

Ama ne olur git

Kokun, yüzün, ellerin tanıdık

Acımasızca çağırıyor geçmiş

Söyle rüzgâra esmesin

Sade kokunu değil

Seni getiriyor büsbütün

Dikiyor karşıma seni

Sarılırım bir daha bırakmam

Korkuyorum

Beni boş ver o çocuğun hatrına git