Hep ben dedi insanoğlu
Adam ben dedi, kadın ben
Biz olmayı beceremedi
Yaralar aldı derin ve sızılı
Sandı ki bu kaderinde yazılı
Bütün hesapları yaptı ince ince
Suçunu kabul etmedi insanoğlu
Aldı kuldan, çaldı doğadan
Aldıkça azdı
Yok mu dedi daha fazlası
Kibre dolandı kalpler
Karadan da kara oldu
Tok açın halinden bilmez
İnsan malıyla gömülmez
Nasihat dinlemez
Bin musibet kar etmez
Niye dünyaya geldi anlamaz
Mal ile var oldum sanır
Tesadüf der anlamaz başına geleni
Tesadüf tanrının tebdil-i kıyafeti
Kocaman bir keşkeler çuvalı sırtında
Bırakamaz yere taşır da taşır
Malı unvanı olmuş alnının ortasında
Yakışır insanoğlu, yakışır
Bu dünya da mallık bir tek sana yakışır
Bir tek sana yakışır
Bir hırka bir gömlek yetmez
Çarşı pazarı talan etmek gerek
Nefsine hükümdar olamadıysan
İnsan yapmaz seni ipekten gömlek
Varlık ‘hoş’ dedi inandı
Paylaşırsa bitecek sandı
Ödü patlıyor malından gidecek
Bir incir yaprağıyla geldiğini unuttu insanoğlu
Koca dünyayı yedi bitirdi
Aç gözünü yumsaydı
Dünya herkese yetecekti
O gözünü açlara yummayı seçti
Ben dedi de başka bir şey demedi insanoğlu
Aç Karun’un mezarını ne götürmüş
Kaç ziyafet sofrası kurmuş toprak altında
Eğil de bir kulak ver toprağa
Kimler kimler yatar altında
Toprağın altını unuttu insanoğlu
Mutlu sandı kendini
Katlarıyla yatıyla
Mazlumun göz yaşıyla dönüyor dünya
Gariban az da sen çok musun
İyilikte yarışmakta yok musun
Bir kibrit bitirir malını
Mülkünü farkında mısın
Küçük dağları sen yarattın
Zelzeleler senin eserin
Garibandan aldın
Doğadan çaldın
Nasibin iki metre toprak
Ne zaman unuttun
Ben dedi, biz demeyi beceremedi insanoğlu
Kralda olsan padişahta
Sarayda soytarı, inşaatta usta
Üstünde başındakinden başka yok benden farkın
En fazla birkaç lokma eksiğim senden
Bedava nefes bile sayılı anlamadı insanoğlu
Etten kemikten yaratıldı
Sandı kendini tunç
Gözünü dikmiş yukarı
Görmez önündeki çukuru
İki selâ arası ömür biçilmiş
Hem sana hem bana
Doğarken eline verildi dönüş biletin
Ölümü hep karşı evde sandı insanoğlu