Ne alaka değil mi?

Marguez, kitaplarında halkıyla; generallerini, yüzleştirirken; hikayelerinde, ayrıntılara sayfalarca yer verirdi. Diktatörün karşısına önceden planlananın dışında bir fert çıktığında diktatörün vücut tepkisini anlatırdı!

Yani bana, “ulan, bu kadarda mı benzerlik olur?” dedirtmiştir Marguez!…

Çarşıda, esnaf ziyaretlerini yaparken izledim başkanımızı!

Garip bir telaş içerisinde kıvranıyor, bitse de gitsek cinsinden bir beklenti içinde etrafına bakınıyor. Eller, samimiyetten uzak, sarmıyor, sıkmıyor karşısındaki eli; temas ediyor sadece!… Gözler, bakamıyor! Gözler, garip bir şekilde göz yuvalarının içinde titriyor. Karşısındaki gözlerden korkuyor gibi neredeyse birbirine sarılacak kadar yakınlaşmış gözler!… Halkın yüzüne bakmadan kaçar gibi bir diğerinden bir diğerine geçiyor! Aman soru sormasınlar gibi beklenti içinde…

Halkın yanından ayrıldığında kendi etrafını saranları görünce rahatlıyor! Derin bir oh çekiyor. Kendi adamlarını tanıyor ve huzur içinde ihtişamlı arabasına binip uzaklaşırken yanındaki konuşuyor! Muhteşemdiniz. Halk sizi ne kadar çok seviyor!…

Seviyor değil mi?

Elbette başkanım, durup bir konuşsanız alimallah paralayacaklar sizi!…

Burayı pek anlamıyor ama “iyi bir şey demiştir herhalde” diye düşünüyor!

Çünkü Orta Amerika’da irili ufaklı muz cumhuriyetinden meydana gelmiş devletler vardır ve bütün diktatörler gecelerini uykusuz geçirirler! Sabah uyandığında, belki sade bir vatandaş olarak uyanabilirler!…

Şimdi, Marguez’in, bu cumhuriyetinin bir de halkına bakışını anlatalım!…

Tarlalar, tröst şirketlerin ellerine geçmiş bütün köylüler bir zamanlar kendi arazileri olan tarlalarda amele olarak çalışıyor. Köylünün malını, ırzını koruyacak olan şerifler ve kolluk kuvvetleri de bu tröstlerin yanında yer almışlar, çiftçi ve köylüleri köle gibi çalıştırıp, emeklerini çalıyorlardı…  Bezgin bıkkın ve sorgulamak bile istemeyen halk oluşmuştu!

Var mı acaba bir benzerlik?

Olmaz mı? Senin mülkiyet hakkını hiçbir şekilde kimselere sormadan elinden alan bir belediye başkanı ve ona ses çıkarmayan muhtarlık yönetimlerine benzemiyor da neye benziyor?

E neden böyle?

Dönüp, bir bakalım mı?

İskeçe’de Cuma namazını huşu içinde icraat ederken ya da Plovdiv’de yumuşacık yataklarda yorgunluk atarken; hangi kanunla geçiriverdiler köyleri ova statüsüne!…

Bir daha dönüp bakalım mı? Diktatör, zenginleştikçe korkuları artmaktadır! Sağındakine solundakine güvenemez kendi askerlerinden rahatsız olur! Lejyonerler girer devreye…

CHP’nin meclis listelerine baktınız mı?

Rabia işareti yapan 5 Ak Partili var, zafer işareti çakan 2 HDP’li var bozkurt işareti yapan 3 MHP’li ve bir de DYP’li var.  Toplam 11 lejyoner. Seçimlerin ertesi günü CHP’den İstifa edip partilerine katılacakları söyleniyor bu arkadaşların! Sizce geriye kaç CHP meclis üyesi kalır!

“Bölücü” diye hitap ettiği insanların listesine bakın! Bırakıp gidecekleri başka partileri var mı?

Sadece kendi geleceğini emniyete almak isteyenler (Diktatörler) böyle davranır!…

CHP, teslim alınmış bir vaziyette! Ve bunu görmemeye çalışan bir sürü CHP’li var!…

Oysa, biz uyarıyoruz!

Silivri, İstanbul’un dibinde kendi karakteristik özelliği ile kendine has karakterli insanları yaratmış bir şehirdir!

Öyle, Muz Cumhuriyeti yönetir gibi yönetemezsiniz!

1 Nisan da bu şehir aslına dönecektir…

Gabriel Marguez İn Yüzyıllık yalnızlık kitabından alıntı yaptık.

1Nisan da Kırmızı Pazartesi ve 6 Nisan da Albaya Kimseden Mektup Yok, kitaplarından bahsedeceğiz…