Günlük hayatımızda çok sık kullandığımız bir sözdür! “Aramızda!” ya da “aramızda kalsın!” binlerce kulisin şifresi gibidir! En cıvık, en güvensiz en kırıcı sözdür aslında!..
Bu ülkede fısıltı ile söylenen sözler daha çabuk yayılır da ondan! Yeter ki ardından bir “aramızda” sözcüğünü iliştirin kenarına…
Ne diyor Friedrich Nietzsche? “Fısıltıyla söylenen sözlerdir, fırtınayı getiren; güvercin ayaklarıyla gelen düşünceler yönetir dünyayı!
Aman aramızda kalsın!
Gizlilikle bezenmiş bir sözü öyle pat diye söyleyemezsiniz! Bir ağırlığı, bir söyleme biçimi vardır. Önce iki yana bakınacaksın, yavaşça eğileceksin ve arkadaşının kulağına doğru kısık bir sesle vurgu yapacaksınız! “Aramızda kalsın…”
Çünkü karşınızdakini fiziki olarak da hazırlamanız gerek! İnansın ki aynı şekilde aktarabilsin! Tabi ki arada kalması şartıyla!…
Komplo teorisi diyebilirsiniz! Olsun…
Komplo yok ki teorisi olsun!
Ya ne var?
Pratik!
Ne olmuş Pratikte? Üff sorma!..
Aramızda kalsın… Sus aman, rakamı telaffuz etme! Niye? En çok ona kızıyorlar? Aramızda işte!
Seninle, aramıza kaç kişi sığar ki!
Siz, size; “aramızda” diyen adamın, sizden önce kaç bin kişiye daha “Aramızda” dediğini hiç düşündünüz mü?..
Öyle gerine gerine gezinenlere bir bak! Sizin sır diye bildiğinizi onlar da biliyorlar.
O zaman çık bağır, bağırabildiğin kadar!
Fısıldadığınız da Fırtına kopuyorsa, Bağırdığınızda yağmur yağsın, bora çıksın! Yağsın ve savrulsunlar ki bütün boyalı kuşların boyaları aksın üzerlerinden, sahte egoları savrulsun havalarda cıbıl kalsınlar biz seslerinden ayırt edelim onları!..
“En değerli eylem, en yüksek iyilik ve yarar sağlayan eylemdir.” hakikatiyle yüzleşmiş olan insan için “onur” zaten yaşam biçimidir. Onlar için her şey ortada yapılmalıdır! İşleri güçleri de kitlelere mesaj verebilmektir. Yani, “aramızda” değil hiçbir şey!